Het is één van de beruchtste door de mens veroorzaakte ecologische rampen ter wereld: het Aralmeer op de grens tussen Kazachstan en Oezbekistan. Tot de jaren zeventig van de vorige eeuw was dit meer een van de grootste meren ter wereld, met een oppervlakte die twee keer die van Nederland was. Het Aralmeer zorgde voor werk en voedsel voor duizenden vissers rondom het meer.

Milieuramp

Toen de regering van de voormalige Sovjet-Unie besloot om de rivieren die het meer voedden om te leiden om de enorme katoenvelden van Oezbekistan en Kazachstan van water te voorzien, ging het mis. Dit besluit leidde uiteindelijk tot een van de grootste milieurampen in de geschiedenis. Omdat er nog maar weinig water naar het meer stroomde, werd het steeds kleiner en kleiner, totdat er zeven jaar geleden nog maar vier kleine meertjes over waren, die samen een oppervlakte vormden van nog geen 10 procent van het oorspronkelijke meer.

Door de opdroging van het meer is een groot deel van de grond onbruikbaar geworden voor landbouw. Ook zit de grond nog eens vol met giftige stoffen door overmatig gebruik van bestrijdingsmiddelen in de katoenteelt. Hierdoor lijden veel mensen in de regio aan verschillende vormen van kanker en longziekten.

Het Aralmeer is nu verdeeld in de Noord-en Zuid-Aral Zee. In het noorden heeft Kazachstan het Aral meer gered door de bouw van een reeks dijken. In het zuiden heeft Oezbekistan de Aral echter aan haar lot over gelaten. Schepen die hier ooit voor anker lagen, liggen nog steeds in de zandvlakte en zijn nu een toeristische trekpleister.