Deze vijftien situaties (lees: irritaties) herkent iedere reiziger die regelmatig het vliegtuig in stapt.
"The journey is the destination", aldus een bekend reis-quote’tje. Toegegeven: je moet genieten vanaf het moment dat je de voordeur achter je dichttrekt. En soms maak je de leukste dingen mee onderweg. Maar hoe je het ook went of keert: vliegen blijft gewoon niet de favoriete bezigheid van de meeste reizigers. En dat is dan nog zacht uitgedrukt, toch? Of zijn wij de enige die deze irritaties iedere vlucht weer hebben...
Al voor je in het vliegtuig stapt, is het raak. Het normaal zo geliefde vertrektijden-bord geeft het woord ‘delayed’ aan. Hoor je het als je nog thuis bent, dan is dat tot daar aan toe. Maar ben je al op Schiphol… *gromt* Of in Keulen… *kermt*
Iedereen kent ‘m: de middelste stoel in de rij van drie aan de zijkant. Of zijn verschrikkelijke tweelingbroertjes: de middelste twee stoelen in de middenrij van vier. Je kunt je hoofd niet tegen het raam leggen, je kunt niet gemakkelijk naar de wc, en anderen moeten jou wakker maken om naar de wc te gaan…
Elke keer als je je stoel naar achter wilt gaan zetten, valt het weer tegen. Kon die stoel de vorige vlucht niet net iets verder naar achter? Hoe je vannacht gaat slapen is je een raadsel… In ieder geval rechtop dus.
Er bestaat nog een ergere variant, die punt twee en drie combineert. Zit je op de achterste rij van het vliegtuig? Dan kun je namelijk vaak (zeker bij niet al te lange vluchten) je stoel uberhaupt niet naar achter zetten. Helemaal leuk als degene voor je dat dan wel doet…
Over mensen voor je gesproken: daar zie jij ook nog wel een puntje van verbetering. Want waarom zit jij al-tijd achter aso’s die in 0,2 miliseconden hun stoel helemaal naar achtergooien? Uiteraard zonder je een waarschuwing te geven en net als jij je drankje hebt neergezet bijvoorbeeld? Die ligt nu op je schoot. Top!
Nog zo’n irritante: mensen die zich vastklampen of zich opdrukken uit hun stoel aan jouw stoelleuning, waardoor je dus wakker wordt geschud als je net even weg dommelde. Of ze stoten, schoppen of bonken tegen je stoel aan. Klassiekertje!
Moeten we dit uitleggen? Krijsen, zeiken, gillen, janken… daar kunnen geen oordoppen tegenop!
Dat geluid van die doortrek gaat door merg en been...om over de stank maar niet te spreken.
Vanaf het moment dat je gaat zitten begint je buurman/buurvrouw tegen je te ratelen dat het een lieve lust is.
Echt gebeurd: voor het eerst alleen op reis, super spannend, en dan vraagt iemand aan je waarom je alleen gaat. En of je dat niet eng vindt. En je vriend niet gaat missen… Dat wil je dus vooral niet horen op zo’n moment. Laat me met rust.
Als je jouw buurman of buurvrouw onder de stoelleuning door voelt komen, is dat geen goed begin van je vlucht...
Gedeelde armleuningen, altijd fijn. Laat het gevecht maar beginnen!
Als je echt pech hebt zit je in een oud vliegtuig van Aeroflot en heb je dus geen eigen tv’tje. Of van die schermen die boven de stoelen of het gangpad hangen waarop je de film nét niet goed kan zien.
Die plastic eieren, warme tomaat, droge broodjes, kaas van rubber en ondefineerbaar vlees: herkenbaar toch?
Het is zo heet in het vliegtuig dat je zelfs die vieze airco opendraait. Maar dan voelt het weer of je in een woeste code rood-storm bent beland…
In de categorie ‘Gelukkig, geland! Of toch niet’ zijn er meerdere opties mogelijk. Mensen die gaan klappen bijvoorbeeld. Doen jullie dat voortaan ook als ik klaar ben met mijn werkdag? Of mensen die direct opstaan en dan nog vijftien minuten in het gangpad staan te wachten voor de deuren opengaan. En dan zijn er situaties waarin de piloot besluit toch niet te landen en vlak boven de grond een doorstart maakt. Mijn hart maakt dan ook altijd even een doorstart.
Irritaties te over dus. Maar waar zouden we zijn zonder vliegtuigen? Zodra we de slurf uitkomen verschijnt er een dikke grijns op ons gezicht en zijn we al deze luxeproblemen weer vergeten. Tot de terugweg althans...