Politiek & economie

Sinds de machtsovername door Fidel Castro in 1959 is Cuba een socialistische republiek.  Castro is staatshoofd, partijsecretaris, voorzitter van de raad en bevelhebber van het leger in één. Zijn uitgangspunt was een samenleving te bouwen, gebaseerd op gelijkheid en rechtvaardigheid, vrij van uitbuiting en onderdrukking. In principe zou het volk de macht moeten hebben in Cuba, maar in de praktijk werkt het niet zo. Leden van de partij hebben meer te vertellen dan anderen en iedereen houdt elkaar in de gaten. Veel Cubanen hebben dan ook het vertrouwen verloren in hun leider, al durven ze dat niet in het openbaar te zeggen uit angst voor represailles.

Het is vreemd om vast te stellen dat Cuba nog steeds een derde wereldland, ondanks dat het de grootste suikerproducent ter wereld is en ook rum, koffie, thee, tabak, vis, cacao, citrusvruchten en nikkel veel worden geëxporteerd. Dit heeft te maken met de verdeling van de opbrengsten. Iedereen krijgt evenveel, wat in de praktijk geen vetpot is. Men hoopt nu dat het toerisme meer geld in hat laatje gaat brengen. Vandaar dat er de laatste jaren flink is geïnvesteerd in de bouw van hotels en de verbetering van de infrastructuur.