Politiek & economie

Officieel is Israël een unitaire republiek en een parlementaire democratie. Het staatshoofd is in principe de president (dat was in 2006 Moshe Katsav), maar deze heeft beperkte bevoegdheden. Een van deze bevoegdheden is het aanstellen van de formateur. De president wordt door het parlement gekozen voor een termijn van 7 jaar.

Het Israëlisch parlement in Jeruzalem heet de Knesset. Na de parlementsverkiezingen informeren de fractieleiders de president en deze kiest vervolgens de persoon die de beste kansen heeft een regering te vormen. Deze wordt ook minister-president na de goedkeuring van de gehele regering door het parlement. Sinds 2006 is Ehud Olmert premier en hoofd van de uitvoerende macht.

Israël heeft een technologisch vooruitstrevende markteconomie met grote overheidsbemoeienis. Ondanks beperkte natuurlijke rijkdommen (koper, fosfaten, bromide, kalium, klei, zand, zwavel, asfalt, mangaan en kleine hoeveelheden aardgas en ruwe olie) heeft Israël zijn agrarische en industriële sectoren de laatste 20 jaar intensief ontwikkeld. Het land is zelfs grotendeels onafhankelijk wat betreft de voedselproductie, behalve voor granen. Belangrijkste exportproducten voor het land zijn diamant, technologisch hoogontwikkelde apparatuur en landbouwproducten (fruit en groenten).

Sinds de jaren negentig van de vorige eeuw draagt het toerisme ook substantieel bij aan de Israëlische economie. Buitenlandse toeristen komen immers om geld uit te geven en dit levert ook nog eens werkgelegenheid op. Door de politieke onrust varieert het aantal toeristen dat per jaar Israël bezoekt nogal. De meeste toeristen die het land bezoeken zijn afkomstig uit de Verenigde Staten, Duitsland, Frankrijk en Nederland.