Geschiedenis

Columbus was niet de eerste die het Amerikaanse continent ontdekte. Rond 1000 na Christus bereikten de Vikingen uit Noord-Europa namelijk al het noorden van New Foundland. De Franse ontdekkingsreiziger Jacques Cartier was echter de eerste die het gebied rond de St. Lawrence River claimde in 1534. Zijn landgenoot Samuel de Champlain stichtte bijna een eeuw later de stad Quebec.

In 1633 werd Canada een provincie van Frankrijk, maar enige decennia later kwamen de Britten er ook naartoe. Een hele tijd bestonden de twee Europese culturen naast elkaar in het ruime Canada. Maar toen kwam de zevenjarige oorlog. In 1759 veroverden de Engelsen de stad Quebec, en met  het Verdrag van Parijs in 1763 was Frankrijk gedwongen het bestuur van Canada over te dragen aan Groot-Brittannië. Aan het einde van de Amerikaanse Revolutie in 1783 zorgde een immigratie van zo’n 50.000 Britse ‘Loyalisten’ vanuit de Verenigde Staten voor nog meer balans tussen de Britse en Franse bevolkingsgroepen. Na de door Canada gewonnen oorlog van 1812 tegen Amerika werd de Canadese variant van een Akte van Oprichting werd getekend.

Alle Canadese provincies waren in 1912 verenigd onder de landelijke regering (met uitzondering van New Foundland, dat pas volgde in 1949). Canada werd in 1931 lid van het Britse Gemenebest. De enorme stroom van immigratie kwam na WOII op gang, vooral vanuit de Europese landen, maar ook vanuit Azië. In totaal zijn er naast de Canadezen van Engelse en Franse afkomst, zo’n zestig minderheidsgroeperingen in Canada, waaronder de oorspronkelijke bevolking.